In het jaar 2020 heb ik mij zoveel afgevraagd en zoveel meegemaakt. Ik heb het leed & verdriet van velen gezien die door Covid-19 niet op een waardig manier afscheid hebben kunnen nemen van hun dierbare. Vaak heb ik een traan moeten laten of deed ik alsof er iets in mijn oog zat, omdat ik op dat moment sterk moest zijn voor de ander. Ik ben geraakt door anderen die hun moeder, vader, broer, zus, kind of geliefde kwijt zijn geraakt. Ik ben geraakt door de vraag “waarom laat u mij achter, hoe ga ik verder zonder jou”. Ik was erbij. En velen moesten keuzes maken wie wel en wie niet aanwezig mochten zijn bij een afscheid. We hadden allemaal niet verwacht wat voor impact dit op ons zou hebben, en hoe dit ons leven drastisch zou veranderen. Ik heb ook momenten van liefde mogen ervaren. Behulpzaamheid naar onze medemens en elkaar een reikende hand bieden. Ik heb mogen ervaren dat men oprecht voor elkaar klaarstond en dat men beseft dat het leven maar even duurt. Wij nemen niets mee naar het beloofde land, hoeveel we ook hebben. Het enige wat we mee kunnen nemen is een warme liefdevolle gedachte. Een gedachte dat we hebben kunnen helpen op de juiste momenten. Momenten toen anderen geen uitweg zagen en niet wisten hoe zij verder moesten. Momenten die voor velen het verschil hebben gemaakt. Velen zijn er niet meer bij, maar ik was erbij. En ik ben er nog steeds bij. Dankbaar dat ik er nog steeds bij mag zijn en mijn waardering kan ik alleen maar uiten door verder te helpen en klaar te staan voor anderen. Ik was en ben er nog steeds bij. Anderen waren erbij, en zij zullen in onze harten erbij zijn en blijven. Als jij dit lezen kan, weet ik dat jij er nog steeds bij bent. Wees dankbaar, hoe zwaar en moeilijk het geweest is, dat jij er nog steeds bij bent. Veel liefde gezondheid en genegenheid aan een ieder die er nog steeds bij is en zij die er niet meer bij zijn…vaarwel en dank je voor de mooie momenten en soms ook minder mooie momenten want ook die horen erbij.
Love you all,
Aimable
